Σεισμός...

Σημαντικά και ασήμαντα…

Κ όμως συμβαίνουν…

Είναι εκείνη η στιγμή που δεν μπορείς να αρθρώσεις λέξη…
Κ όμως θες τόσα να πεις…
Μα η σύσταση της φωνής σου ακολουθεί άλλο δρόμο και ο ήχος γίνεται θρόμβος, και ο θρόμβος κόμπος, και ο κόμπος….
Ναι αυτος ο κόμπος σφηνώνει στο λαρύγγι μου μέρες τώρα…
Τι ανατροπή…
Πως ξαφνικά τα μέχρι τότε σημαντικά σου γίνονται ασήμαντα…και αυτά που φοβόσουν ακόμη και να τα σκεφτεις…καθημερινότητα.

Σαν σεισμός κυλούν οι μέρες…μιας και “κλόνισαν” όλα τα σταθερά μου…

Θέλω τόσα να γράψω…μα…δεν μ΄αφήνει ο κόμπος…

Να είμαστε καλά! Κ όταν αυτό συμβαίνει….ενα ευχαριστώ δεν βλάπτει.