Απλά έτσι θα έπρεπε να είναι....

Ξανά και ξανά...

Αγανακτηση! όπως αλλάζει κάθε φορά ο χρόνος! έρχεται ξανά και ξανά! όπως τα γενέθλια, οι γιορτές! Ξανά και ξανά! Επαναλαμβανόμενη κάθοδος! Διαδρομή γνωστή! Γι΄αυτο ποτέ δεν μου άρεσε να προγραμματίζω....γιατί κάθε προγραμματισμός πήγαινε περίπατο! Σιχαίνομαι την επαναλαμβανόμενη διαδικασία...και πως γίνεται κάθε φορά να βρίσκω εναν παραπάνω λόγο να σιχαίνομαι τα Χριστούγεννα...μόνο για εναν λόγο χαίρομαι κάθε φορά....για το χαμόγελο ενός ανθρώπου...
Φταίει το ουίσκυ για τα ξεσπάσματα ρομαντισμού...γιατί το σπορ δεν το εχω καθόλου...αλλά πάντα οταν αναφέρομαι στον πατέρα μου έτσι νιώθω...παιδάκι.
Και τελικά εχω αρχίσει να αναρωτιέμαι μήπως είναι προγραμματισμένο τελικά να συσσωρεύονται τα πάντα την ίδια εποχή? όσο κ αν προσπάθησα τα τελευταία χρόνια να μπω σ΄αυτο το "πνεύμα" δεν τα κατάφερα! αντιθετως απο χρονιά σε χρονιά χάνω κάθε επαφή...
Δεν θυμάμαι κάποια χωρίς δάκρυ....ακόμη κ αυτες που δεν το συμπεριλάμβαναν στο ρεπερτόριο τους ηταν απο τύχη....η ατυχία...
Τελικά όλες οι ιστορίες παραμένουν ίδιες, οι εξαιρέσεις αλλάζουν....
Θυμάμαι όλα μου τα παιδικά-εφηβικά Χριστούγεννα , μόνη στο σπίτι με δύο εκδοχές...είτε σκεπασμένη κάτω απο το πάπλωμα κ αυτο αναγκαστικά για να μην δώσω στόχο για σχόλια, είτε με ενα ποτήρι στο χέρι ανταλλάσοντας ευχές με τον εαυτό μου και με τον αδερφό μου που κοιμόταν....6 και 7 χρονών τι παρέα να σου κάνει ενα πιτσιρίκι....
Μετά ήρθε η περίοδος της αναθεώρησης....η εξαίρεση που έλεγα....και πάνω που ημουν έτοιμη να πειστώ πως εφταιγε η παιδική μου ηλικία και μπορούσα να συνυπάρξω σε χριστουγεννιάτικο περιβάλλον, ήρθε το μέλλον για να με προσγειώσει....
Και ακόμη αναρωτιέμαι....ναι όλα οφείλονται σε δικούς μου λάθος χειρισμούς...αλλά γιατί η κορύφωση διαδραματίζεται πάντα την ίδια εποχή? για να έχω να θυμάμαι και του χρόνου? αφου πάλι η ίδια θα είμαι...