Το γέγονός...

το γεγονός...
οτι ακόμη συγκλονίζομαι και ταράζομαι, ακόμη και κλαίω με ότι έχω γράψει χωρίς να θυμάμαι...
το γεγονός οτι οτι κ αν εχω γράψει...κάθε λεξούλα και κάθε κόμμα...είναι ακόμη εγω...είναι απλά αισιόδοξο...
γιατί είναι "πικρά τα δακρυά μου"....
κ αυτό τα λέει όλα...
"Να σε σώσω, να σωθώ απο μένα"¨

Ο άντρας της ζωής μου...

Το κοινότυπο...ναι εγω είμαι.
ίσως επειδή έχω στο μυαλό μου συγκεκριμένη συνταγή...
Την δική μου...
Τα πιο σπουδαία πράγματα που άκουσα το τελευταίο εξάμηνο περιορίζονται σε δυο προτάσεις...
"Να μην συμβιβαστώ ποτέ"
Το υπόσχομαι.-
Κ αν το έκανα, θα το είχα κάνει μέχρι τώρα. Δεν θα το κάνω...και το τίμημα είναι δικό μου όφελος...γιατί μόνο όφελος το έβλεπα πάντα.
"Ότι πετάς εγω θα το μαζεύω, ότι θέλεις εγω θα το έχω"
Δεν πέταξα ποτέ τίποτα στην ζωή μου...αλλιώς δεν θα την αποκαλούσα ζωή...κ απο την άλλη αν αυτο που ήθελα το είχε κάποιος θα ήμουν καταδικασμένη....
αυτο που θέλω...πρέπει να το έχει κάποιος εν αγνοία του.
τότε δεν θα είναι καταδίκη, θα είναι οικειοθελής παράδοση, κ γω πάντα ήθελα να παραδωθω οικειοθελώς.
Κ είναι οφθαλμοφανές γαμώτο...οι άνθρωποι με τις μεγάλες απαιτήσεις, απαιτούν πρώτα απο τους εαυτούς τους...
οι μοναδικές φορές τις ζωής μου που συμβιβάστηκα, ηταν κάπως έτσι...και πάλι για μένα έτσι θα έπρεπε να είναι, γι΄αυτο και δεν συμβιβάστηκα ποτέ...
θυμάσαι?