Σημαντικά και ασήμαντα…
Κ όμως συμβαίνουν…
Είναι εκείνη η στιγμή που δεν μπορείς να αρθρώσεις λέξη…
Κ όμως θες τόσα να πεις…
Μα η σύσταση της φωνής σου ακολουθεί άλλο δρόμο και ο ήχος γίνεται θρόμβος, και ο θρόμβος κόμπος, και ο κόμπος….
Ναι αυτος ο κόμπος σφηνώνει στο λαρύγγι μου μέρες τώρα…
Τι ανατροπή…
Πως ξαφνικά τα μέχρι τότε σημαντικά σου γίνονται ασήμαντα…και αυτά που φοβόσουν ακόμη και να τα σκεφτεις…καθημερινότητα.
Σαν σεισμός κυλούν οι μέρες…μιας και “κλόνισαν” όλα τα σταθερά μου…
Θέλω τόσα να γράψω…μα…δεν μ΄αφήνει ο κόμπος…
Να είμαστε καλά! Κ όταν αυτό συμβαίνει….ενα ευχαριστώ δεν βλάπτει.
Παρασκευή 28 Μαρτίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
Έτσι συμβαίνει... όλα έρχονται απο εκέι που δεν το περιμένεις και σε κάνουν να σκέφτείς πράγματα κάλα κρυμμένα στο μυάλο,πράγματα που για σκέψη προόρίζονταν αργότερα...
Να έμαστε καλά πεταλούδα μου και ναι έχεις δίκιο να μην ξεχνάμε το ευχαριστώ...
Καλημέρα
"ενας κομπος η χαρα μου και ομως σαν χαθει σταλα σταλα θα στην δωσω για να δροσιστεις"
μπορει να γελασεις αλλα τελικα δεν καταλαβα αν ο κομπος ειναι χαρας η θλιψης
Αγαπητή rip...
Δυστυχώς αυτή την φορά είναι θλίψης...αλλά έχεις δίκιο...υπάρχει και ο κόμπος της χαράς...πάλι καλά! Εχουμε και κάτι να ελπίζουμε!
Σ΄ευχαριστώ για τον αισιόδοξο στίχο...
Δημοσίευση σχολίου