Τα δικά μου στερεότυπα..

Στερεοτυπα...

Απλά γιατί είμαι μπουρδέλο!

Δεν ξέρω γιατί γράφω ακόμη εδω...μάλλον γιατί είναι το μόνο μέρος που μπορώ να μιλήσω...
θέλω απλά να ξεκαθαρίσω οτι αυτό είναι δικό μου! για να μην παρεξηγηθώ...
αναφέρομαι μόνο σε μένα...
είναι κυριακή και είμαι μπουρδέλο...
και για να κλείσω θριαμβευτικά...μπουρδέλο που κανείς ποτέ δεν "πλήρωσε" για τις στιγμές του...είμαι μπουρδέλο ψυχολογικά, συναισθηματικά, δικό μου μπουρδέλο.
κ ας μην διανοηθεί κανείς να παρέμβει...
κ όποιος δεν γουστάρει ας μην διαβάζει...λυπάμαι δεν θα αλλάξω για εκατοστή φορά διεύθυνση απλά για να μην ενοχλώ! δεν θέλω καμία σχέση με το παρελθόν μου! μόνο με το μέλλον μου!
είμαι απλά μπουρδέλο και κάπου πρέπει να βγάλω την φρίκη μου, μήπως και επιβιώσω! έσκασα! αυτό έγινε...απλά έσκασα!
ενώ θα έπρεπε να είμαι καλά ε? με τι ακριβώς θα έπρεπε να είμαι καλά?
με τα λάθη μου? με το γεγονός οτι κανέις δεν καταλαβαίνει τι λέω? με τι?
ναι...ψυχασθενής....αλλά χωρίς να επιβαρύνω και να ενοχλώ κανέναν!
αφήστε με στην ησυχία μου λοιπόν...γιατί εχω απο καιρό αποφασίσει να φτάσω πάτο...΄
κ δεν αλλά ζω εύκολα γνώμη!

Απλά γιατί έτσι είναι....

Απλά έτσι θα έπρεπε να είναι...

Με ταξιδεύει η μουσική του...τόσο κακό είνα?

Απλά γιατί πάντα μου άρεσε να χορεύω...

Μπουρδέλο...

και ανήκω σε μένα...ναι..
όσο κ αν προσπάθησα κάπου να ανήκω...ανήκω μόνο σε μένα...32 χρόνια προσπαθώ να με "διαχειριστώ" και αποτυγχάνω παταγωδώς...
και με εκπλήσω κάθε φορά...αφού στέκομαι ακλώνητη...αφου ακλώνητη κοιτιέμαι στον καθρέφτη και αναρωτιέμαι...
αναρωτιέμαι τι βλέπουν όλοι αυτοι που λένε πως λάμπω ξαφνικά,πως ξαφνικά ανανεώθηκα, πως? που το βλέπουν?
εγω νιώθω πως με τρώει...με τρώει το μαράζι...με τρώει και μικραίνω...γυρίζω πίσω...σε εποχές που όλα ήταν αθώα...που ο πόνος σου πήγαινε...που ο έρωτας σε έτρωγε, που είχες ελπίδες πως θα γυρίσει...γιατί ήσουν μόλις 17...
και ανάθεμα με αν γύρισε...
πρέπει να προσέχω τι εύχομαι πια...απλά γιατί η ζωή μου έδειξε οτι πιάνει...πιάνουν οι πλανώδιες απο καρδιάς ευχές....
Κυριακή μεσημέρι...18/4 και γω μπουρδέλο...
εχουν περάσει δυο εβδομάδες απο την τελευταία φορά που βγήκα απο το σπίτι...η δουλειά είναι εξάιρεση...δεν μπορώ να κάνω κ αλλιώς...
εχω ανάγκη μόνο...εμένα...γαμώτο ξέρω τι θέλω....απλά δεν υπάρχει.
δεν υπάρχει....
"πες το κ ετσι"

Μπουρδέλο......

και συνεχίζω...απλά με διέκοψε μια φίλη στο τηλέφωνο..αναρωτιέμαι λοιπόν, που σκατά βρίσκω την διάθεση!!! τι δεν εχω πληρώσει για να έχω? τι? απώλειες? πόνο? απογοήτευση? έρωτες? πίκρα? οργή? παράπονο? τι τι?
αναρωτιέμαι πόσο πιο μπουρδέλο θα γίνω ψυχολογικά? πόσο πιο κάτω πάει? πάει? εχω αποφασίσει να φτάσω πάτο ρε πούστη! πάτο! για να δω μήπως τότε θα γίνω Killer! killer που τόσο εύχομαι να ήμουν! killer στην ψυχή killer στο μυαλό, killer στην ψυχή!
ΘΕΛΩ! θέλψ να γίνω σαν κ αυτους που την πατάνε μια φορά και μετά φορούν πανοπλία! και δεν τους αγγίζει τίποτα! ΘΕΛΩ! αλλά δυστυχώς δεν γεννήθηκα έτσι...
δυστυχώς...
θέλω όμως! που να το πω για να ακουστώ? ΠΟΥ ΣΚΑΤΑ?
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΓΝΩΣΗ ΓΑΜΩΤΟ! ΑΥΤΟ! ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΗΘΕΝ!
Για ενα πράγμα χαίρομαι ως γυναίκα! και δεν μπορεί κανείς να μου το αμφισβητήσει!
το κορμί μου έμαθα να το δίνω μόνο με την ψυχή μου! ποτέ άψυχο....

Μπουρδέλο...

Είναι αυτό που όλοι πληρώνουν για να βγάλουν τα απωθημένα τους...τους κρυφούς τους πόθους δηλαδή...ας το πάω εκεί που θέλω...στην μεταφορική αναφορά του...
Πληρώνεις για να πάρεις...στιγμές ψέυτικες, στιγμές απείρου κάλους, στιγμές απωθημένων σου, στιγμές ονειρεμένες, στιγμές του νου, στιγμές δικές σου, στιγμές της εικονικής σου πραγματικότητας, στιγμές ονείρων, στιγμές ξεγνοιασιάς, στιγμές ανούσιες μα για σενα με ουσία...
Ζούμε σε ενα μπουρδέλο λοιπόν...και αναρωτιέμαι σήμερα...ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΟΠΩΣ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ?
και γίνομαι μπουρδέλο μόνο και στην σκέψη!
γιατί μπουρδέλο είναι όλα! Εχω βαρεθεί να πληρώνω και να ευχομαι!!! ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΝΑ ΕΥΧΟΜΑΙ! ΘΕΛΩ ΜΟΝΟ ΝΑ ΠΑΙΡΝΩ ΠΙΑ! κ ας μην μπορώ να νικήσω την δοτική μου τάση! γαμώτο! πως είμαι γεμάτη απο πράγματα που θέλω απλόχερα να δώσω ενώ εχω πέσει στα πατώματα! ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ! ΔΕΝ ΓΊΝΕΤΑΙ! που την βρίσκω την γαμωδιάθεση? που σκατά!

Σήμερα...

Σήμερα λοιπόν είναι μέρα φόρτωσης-εκφόρτωσης...γαμιέται το σύμπαν και νιώθεις ενοχές γιατί έχεις συμβάλει δημιουργικά!
Το σχέδιο το βρήκαμε...αλλά το ραντεβού 2 εβδομάδες μετά...ηταν απλό...όπως πάντα ηταν απλό...
απλά πληθαίνουν...όπως τα χρόνια, όπως οι έρωτες, όπως τα σημάδια, όπως οι αμαρτίες, όπως όλα...αν πραγματικά συνεχίσω με το ίδιο σκεπτικό...σε λίγο θα έχω κοπάδι...
τελος πάντων...εχω ταλέντο στο να πηδάω τα θέματα...
Η κινητήριος δύναμη...είναι για όλους κάτι άλλο...για μένα ηταν πάντα μια...
εχω πρόβλημα προσανατολισμού λοιπόν τον τελευταίο καιρό...γιατί δεν ξέρω.
Δεν ξέρω γιατί ξυπνάω, δεν ξέρω γιατί κοιμάμαι, γιατί δουλεύω, γιατί διασκεδάζω, γιατί γελάω...γιατί γελάω...
Δεν νιώθω αδύναμη...κενή νιώθω.
τι κακό...να νιώθεις την δύναμη να πετύχεις και να διεκδικήσεις τα πάντα...αλλά να μην ξέρεις που...γιατί...
Δυστυχώς όπως εχω ξαναδηλώσει, ρομαντική δεν είμαι...παρα μόνο σε κάτι...εχω μια γαμημένη πεποιήθηση για τον τρόπο που πρέπει οι άνθρωποι να ζουν...για το τι σημαίνει ευτυχία...και είναι το μόνο φανερό....
κ απο την άλλη...
Μπορεί να φτάσω 90 κ ακόμη να ελπίζω...εχοντας ενα κορμί...με γερασμένες πεταλούδες.

Απούσα δηλώνοντας παρούσα...

Φλασάκι...πόσες φορές ζούμε πράγματα και καταστάσεις που ουσιαστικά δεν τα ζούμε? πολλές...κ είναι άλλες που ευχόμαστε να μην τελείωσουν οι στιγμές, οι ώρες...λίγες.
Εκεί λοιπόν βρίσκονται οι άπραγες κατά συνείδηση στιγμές που δηλώνουμε απλά την παρουσία μας, μα η ύπαρξη μας απουσιάζει αισθητά...
πόσο άσχημα είναι να το αντιλαμβάνεσαι εγκαίρως...κ αν είσαι απο αυτούς που δεν λογαριάζεις...απλά κάνεις την ουσία πράξη...απουσιάζεις και δια της παρουσίας σου...
Επιλέγω να ζω μόνο για τις στιγμές που θα είμαι παρούσα...με ολη την σημασία...λυπάμαι...οσο κ αν το ήθελα, δεν γίνομαι, δεν μοιάζω...απλα υπάρχω όπου νιώθω...κ αυτο αρκεί, για μένα.

κ η πεταλούδα απο μία θα γίνει τρείς.

καιρός ηταν.-