Σήμερα...

Σήμερα λοιπόν είναι μέρα φόρτωσης-εκφόρτωσης...γαμιέται το σύμπαν και νιώθεις ενοχές γιατί έχεις συμβάλει δημιουργικά!
Το σχέδιο το βρήκαμε...αλλά το ραντεβού 2 εβδομάδες μετά...ηταν απλό...όπως πάντα ηταν απλό...
απλά πληθαίνουν...όπως τα χρόνια, όπως οι έρωτες, όπως τα σημάδια, όπως οι αμαρτίες, όπως όλα...αν πραγματικά συνεχίσω με το ίδιο σκεπτικό...σε λίγο θα έχω κοπάδι...
τελος πάντων...εχω ταλέντο στο να πηδάω τα θέματα...
Η κινητήριος δύναμη...είναι για όλους κάτι άλλο...για μένα ηταν πάντα μια...
εχω πρόβλημα προσανατολισμού λοιπόν τον τελευταίο καιρό...γιατί δεν ξέρω.
Δεν ξέρω γιατί ξυπνάω, δεν ξέρω γιατί κοιμάμαι, γιατί δουλεύω, γιατί διασκεδάζω, γιατί γελάω...γιατί γελάω...
Δεν νιώθω αδύναμη...κενή νιώθω.
τι κακό...να νιώθεις την δύναμη να πετύχεις και να διεκδικήσεις τα πάντα...αλλά να μην ξέρεις που...γιατί...
Δυστυχώς όπως εχω ξαναδηλώσει, ρομαντική δεν είμαι...παρα μόνο σε κάτι...εχω μια γαμημένη πεποιήθηση για τον τρόπο που πρέπει οι άνθρωποι να ζουν...για το τι σημαίνει ευτυχία...και είναι το μόνο φανερό....
κ απο την άλλη...
Μπορεί να φτάσω 90 κ ακόμη να ελπίζω...εχοντας ενα κορμί...με γερασμένες πεταλούδες.