Killer...

Γεννιέσαι ή γίνεσαι...μάλλον και τα δυο...
και καλά οταν γεννιέσαι...δύσκολα εκπλήσεσαι, δύσκολα αφουγκράζεσαι, δύσκολα αλλάζεις δρόμο, ποτέ δεν παρασύρεσαι, ποτέ δεν παραδίνεσαι, ποτέ δεν λυγίζεις...και το σημαντικότερο...ξέρεις πάντα. τα πάντα.
Οταν γίνεσαι killer όλα τα παραπάνω δύσκολα, είναι για σενα τα αυτονόητα...και αν παραμείνεις τυχερός, δεν θα μάθεις ποτέ για την άλλη όψη...αν είσαι άτυχος, θα βαδίζεις σε κάθε κομμάτι...δικό σου. Θα ποδοπατήσεις κάθε σου παρόρμηση, κάθε σου αλήθεια...το κακό είναι οτι δεν θα το καταλάβεις ούτε στην διαδρομή, θα το καταλάβεις μόνο οταν απέναντι σου δεις κάποιον που σου μοιάζει...ή μάλλον σου έμοιαζε...αλλά κ αυτό επίτευγμα θα είναι, γιατί η ματιά σου δεν είναι ποτέ πια καθαρή...

φλασάκι...και θα νιώσεις πως έγινες...όταν πιάσεις τον εαυτό σου τόσο απαθή, τόσο ψυχρό, τόσο μακριά....
οταν νιώσεις πως είναι να αδικείς, να προσπαθεί ο άλλος να αγγίξει την ψυχή σου και συ να παρατηρείς αν είναι καθαρά τα δάχτυλά του...
μυδίασμα...
και στην αντανάκλαση σου σε μια βιτρίνα, βλέπεις αλλον εναν...σαν και όλους αυτους που εκρινες και κρίνεις ακόμη απο αφέλεια...
είσαι killer...τα κατάφερες, σε έχασες.

Αγγίγματα...

Αγγίγματα 0...
γι΄αυτο και άνοιξα τα σχόλια...ή τα αγγίγματα μου όπως τα έχω χαρακτηρίσει...γιατί απλά αγγίγματα 0.
Κ όταν τα αποκάλεσα έτσι...έτσι το εννοούσα...
Αλλά...πρόσεχε τι εύχεσαι δεν λένε?
κ γω...ευχήθηκα...αγγίγματα 0.
κ αυτό εισπράττω...γκρεμίζονται όλα τα τείχη του κόσμου και γω αγγίγματα 0...και μαζί μ΄αυτά γκρεμίζομαι κ γω...γιατί δεν έχω μάθει έτσι..η μάλλον δεν είχα μάθει έτσι...
έμαθα,γνώρισα,πίστεψα,είδα...και? και τι έγινε? όπως λέω τελευταία...ήθελα αγγίγματα μηδέν...και αγγίγματα μηδέν εισπράττω...γιατί φεύγω κ έφυγα...αεράκι...
οταν είμαι, είμαι, κ οταν φεύγω, φεύγω...αεράκι..
κ αγγίγματα μηδέν...
γιατί το άγγιγμα...δεν θα μπω στην λογική να ψάξω το λεξικό, είναι άγγιγμα...αγγίζεις σημαίνει υπάρχεις...κ γω μάλλον λείπω...καιρό...
και είναι σημαντικό...να σ΄αγγίζει κάποιος...αρκεί να αγγίζει την ψυχή σου..
κ συ την αγγίζεις...μα εγω αγγίγματα 0...
η πανοπλία μου είναι καλώς καμμωμένη αυτή την φορά....κ όσο κ αν με φτάνεις δεν είμαι εκεί...
κ όσο κ αν γεύομαι τις χαρές...ακόμη λείπω...
πάντα επιστρέφω...κ ας είναι αργά...


υ.γ. ακόμη ενα ακαταλαβίστικο μου...αλλά είμαι εγω ε? εγω χωρίς να λείπω...