Γεννιέσαι ή γίνεσαι...μάλλον και τα δυο...
και καλά οταν γεννιέσαι...δύσκολα εκπλήσεσαι, δύσκολα αφουγκράζεσαι, δύσκολα αλλάζεις δρόμο, ποτέ δεν παρασύρεσαι, ποτέ δεν παραδίνεσαι, ποτέ δεν λυγίζεις...και το σημαντικότερο...ξέρεις πάντα. τα πάντα.
Οταν γίνεσαι killer όλα τα παραπάνω δύσκολα, είναι για σενα τα αυτονόητα...και αν παραμείνεις τυχερός, δεν θα μάθεις ποτέ για την άλλη όψη...αν είσαι άτυχος, θα βαδίζεις σε κάθε κομμάτι...δικό σου. Θα ποδοπατήσεις κάθε σου παρόρμηση, κάθε σου αλήθεια...το κακό είναι οτι δεν θα το καταλάβεις ούτε στην διαδρομή, θα το καταλάβεις μόνο οταν απέναντι σου δεις κάποιον που σου μοιάζει...ή μάλλον σου έμοιαζε...αλλά κ αυτό επίτευγμα θα είναι, γιατί η ματιά σου δεν είναι ποτέ πια καθαρή...
φλασάκι...και θα νιώσεις πως έγινες...όταν πιάσεις τον εαυτό σου τόσο απαθή, τόσο ψυχρό, τόσο μακριά....
οταν νιώσεις πως είναι να αδικείς, να προσπαθεί ο άλλος να αγγίξει την ψυχή σου και συ να παρατηρείς αν είναι καθαρά τα δάχτυλά του...
μυδίασμα...
και στην αντανάκλαση σου σε μια βιτρίνα, βλέπεις αλλον εναν...σαν και όλους αυτους που εκρινες και κρίνεις ακόμη απο αφέλεια...
είσαι killer...τα κατάφερες, σε έχασες.
Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Κι ως γνήσια killer, δολοφόνησες. Μα ακόμα κι όταν το πτώμα σου προσφέρθηκε για να το αναστήσεις. Γιατί μόνο εσύ που το σκότωσες μπορείς... Το έφτυσες. Και του πέταξες και μια χούφτα χώμα από πάνω... Και κάθε φορά που δινόταν μια ευκαιρία για κάτι διαφορετικό, αποδείκνυες πως με κάθε ευκαιρία, το ίδιο θα ξανάκανες. Και το χειρότερο ξέρεις πιο είναι; Πως το υπερηφανεύεσαι κιόλας.
Δεν θες να σ` αγγίζουν καρδιά μου. Απλώς να σε εκθειάζουν. Μόνο αυτό.------
Και τα σχόλια που άνοιξες... τα άνοιξες με "έγκριση"... Για να φανούν μόνο αυτά που εσύ θα επιτρέψεις. Ίσως αυτά τα επιτρέψεις. Ισως όχι. Δεν με νοιάζει. Για να τα διαβάσεις εσύ προορίζονται άλλωστε. Κι αυτό αρκεί όπως πάντα. Μακάρι να το καταλάβαινες κάποτε. Όποτε. Για σένα περισσότερο. Μόνο για σένα.
Δημοσίευση σχολίου