Στα σημεία....

Σε κάθε μάχη και σε κάθε ήττα οι καλοί παίκτες χάνουν μόνο στα σημεία... Προσπαθούσα προχθές να συνδεθώ ήθελα να γράψω την αυτοκριτική μου, μα ηταν ανεφικτο, δεν ηταν τυχαίο μάλλον, όπως τίποτα δεν είναι τυχαίο. Σκεφτόμουν λοιπόν, πως είναι δυνατόν άνθρωποι τόσο γεμάτοι, δοτικοί και απαιτητικοί να περιμένουν ευλαβικά να πάρουν "κάτι" αυτο το κάτι παραπάνω, η καλύτερα το κάτι που τους γεμίζει, το κάτι που μετά απο τόσα χρόνια είναι αναγνωρίσιμο. Μετά έκανα την αυτοκριτική μου, ένιωσα τόσο χορτασμένη στο παρελθόν και τόσο πεινασμένη στο παρόν...μετά σκέφτηκα πόσους χορτασμένους αλλά και πεινασμένους άφησα πίσω μου...ολα μεσα στην ζωή δεν είναι? η μάλλον κατά την δική μου πάντα άποψη, ολα δεν πρέπει να τα βιώνουμε? εγω τουλάχιστον όλα ήθελα να τα βιώνω...και ετσι εφτασα στο σημείο μηδέν των σκέψεων, της αυτοκριτικής μου, αυτο το σημείο που έλεγε.... και τώρα τι ζητάς? πως αρκείσαι? πως γεμίζεις? τι περιμένεις για να "χορτάσεις" ? Ψίχουλα... Τώρα ψάχνω ψίχουλα... ισως γιατί σαν τον κοντορεβυθούλη ψίχουλα άφησα πίσω μου.. Φυσικά δεν συμμερίζομαι καθόλου την ατάκα οτι σπείρεις θα θερίσεις, οχι υπάρχει και η άλλη που λέει θα πάρεις ολα οσα εχεις αποτιμήσει σε σενα... Καιρό τώρα ψάχνω εναν καταλύτη. Ξέρω οτι τον εχω βρει, αυτος δεν ξέρει οτι με βρήκε..και ετσι απλά με "εκπαιδεύει" εν αγνοία του...και ειμαι και τυχερή, οτι ζητάω, μου το δίνουν στο πιάτο...πάλι εν αγνοία τους..μια καθαρή εικόνα ήθελα, μια καθαρή εικόνα πήρα μα οσο κ αν ημουν έτοιμη γι΄αυτο, ημουν ετοιμη μέχρι να κλείσει η αυλαία... οταν η αυλαία κλεινει πρέπει να προλάβεις να ετοιμαστείς για την επόμενη παρασταση...και δω το χάνω. δεν προλαβαίνω πια, δεν ξέρω πια τον τρόπο, τον εχω αφήσει πίσω και μαζί αφήνομαι και γω...πως γίνεται ενω ξέρεις τι ακριβώς θέλεις, αποζητάς την ευκαιρία να το πεις, ξέρεις απο πριν την κάθε εξέλιξη κ ομως συνεχίζεις να αφήνεσαι...ερμαιο των παραστάσεων σου, με ρόλους γραμμένους απο σενα και στα μέτρα σου. μάλλον αυτο ήθελες, να χάσεις στα σημεία. τα σημεία που εσυ εβαλες.- ολα ηταν πρόλογος.