Ξανά...μανά ή βάλε τον τόνο όπου θες....

Είνει κάποια πράγματα που πλέον μπορώ να τα χαρακτηρίσω γραφικά...όσο κ αν γραφικά τα θεωρώ όμως δεν τα αποδέχομαι...τπτ δεν είναι τυχαίο ναι το ασπάζομαι...αλλά παλεύω για να μην το επιβεβαιώσω. κ ομως... Θυμάμαι...γιατί κακώς για μένα εχω καλή μνήμη, κάθε χρονιά. Το πρόπερσι δεν θα το σχολιάσω,είχα κάθε λόγο θεωρητικό κ μη να μην είμαι καλά και να περάσω την γενεθλιακή μου μέρα μπροστά σε μια λευκή,γυαλιστερή ταφόπλακα, που πάνω της με χρυσά χαραγμένα γράμματα είχε το όνομα του πατέρα μου. Πέρισυ είχα την τιμή την παραμονή να κάθομαι μπροστά στον ίδιο υπολογιστή να ξεσπαθώνω γιατί ενώ αλλιώς το είχα στο νου μου, κάποιος με το ίδιο ανάστημα κατάφερε να με κάνει να λυγίσω ξανα. Ξανά βροχή, μέσα μου, για άλλους πιο γελοίους λόγους.Φέτος νόμιζα θα την γλυτώσω αλλά....αυτο που λένε η καλή μέρα απο το πρωί φαίνεται...μάλλον σε ενα βαθμό ισχύει, και ισχύει μόνο οταν έχεις την διάθεση να μείνεις αμέτοχος και να αφήσεις την έναρξη να γίνει και τέλος...κ κάπως έτσι μάλλον γίνεται. Αλλα πράγματα είχα στο μυαλό μου το πρωί, και χθες...είπα φέτος λέω να γιορτάσω... κατα βάθος μ΄αρεσει η ειρωνία και δεν παραπονιέμαι, ξέρεις όμως γιατί? γιατί πρέπει να δέχεσαι τα πάντα έτσι όπως γίνονται, οχι όλα, αυτα όμως που εχεις προσπαθήσει να γίνουν αλλιώς και δεν πέτυχε πρέπει να τα δέχεσαι. Ο λόγος είναι πως δεν φταις πάντα εσύ...ε ναι....δεν φταίς πάντα εσυ. Ασε κ το περιθώριο να τολμήσει κ κάποιος άλλος να αναλάβει την ευθύνη του φταιξίματος! Γελάω με μενα...γιατί το μόνο που δεν εχω αλλάξει είναι οτι δίνω ευκαιρίες...είσαι άκυρος, κ όμως θα βοηθήσω, θα προσπαθήσω να επιστήσω την προσοχή σου στο λάθος σου, θα προσπαθήσω να σε κάνω να δεις, να σε κάνω να διορθώσεις μόνος σου, εξαντλούμε και εξαντλώ τις προσπάθειες...ακόμη κ αν το "είσαι άκυρος" δεν πάει σε γκόμενο,σε φίλο, πάει στο μισό...στο μισό της αιτίας της ύπαρξης σου. Αυτό συνήθως λέγεται πατέρας ή μάνα. Πατέρα δεν έχουμε πια...άρα?