Στο κυρίως...

Σκέφτομαι πάντα μετά...μήπως είμαι υπερβολική, που υιοθέτησα τέτοια υπέρμετρη αξιακή δικαιοσύνη? κ όμως...πιο αυστηρή ημουν κ είμαι με αυτούς που αγαπώ, ότι με αφήνει αδιάφορη δεν το "μέτρησα" ποτέ! Κ είναι λογικό για μένα τουλάχιστον...έχεις απαιτήσεις! Ναι ρε φίλε έχεις απαιτήσεις! Δεν μπορείς να κρίνεις ολο τον κόσμο γύρω σου και οι δικοί σου άνθρωποι να είναι στο απυρόβλητο! Πρώτα απο μέσα μας ξεκινά...και μετά σε όποιους αγαπάμε... Είμαι εξωγήινος? Είμαι υπερβολική...μου είπε... ρε παιδί μου κ γω ρωτάω και εχω ξανααναρωτηθεί, πως μπορείς να χαρακτηρίζεις υπερβολή αυτο που εμένα με ενοχλεί? με πληγώνει? οχι απο ζήλια! απο δικαιοσύνη γαμώτο! απο τον τρόπο που εγω εχω στο μυαλό μου όλα αυτα! γονικά, παιδιά, γονείς, αξίες, αγάπη, δικαιοσύνη, ρόλους, τίτλους, ολα!!! είμαι εξωγήινη? και αν έτσι είμαι, ή έτσι θεωρούμαι, ε ας κοιτάξω την πάρτη μου! ας μείνω μόνη μου, γιατί έτσι νιώθω...όπως κ να χει. θα γράψω κάτι που υποψιάζομαι πως έχω ξαναγράψει...γιατί τις αλήθειες μου συνήθως τις καταθέτω... δεν έγινα μάνα και δεν θα γίνω...αλλά...στο μυαλό μου το έχω οριοθετημένο πολύ αλλιώς! βρες! προσπάθησε! δείξε! καταννόησε! επανόρθωσε γμτ! αν για σένα δεν επέλεξες εσυ... δεν φταίει το παιδί σου...η μάλλον καλύτερα αυτο που έπαψε να είναι "παιδί σου" γιατί απλά εσύ είχες περισσότερο την ανάγκη της μητέρας... κ γω έκανα την μάνα σου...όποτε κ οταν με είχες ανάγκη.... εσύ? πότε έκανες την δική μου? "στην μάνα μου"