Η Ευα, το φίδι και ο παράδεισος..

Τι νόημα θα είχε ο παράδεισος αν δεν είχαμε γευτεί την κόλαση?

Για ολα εφταιξε η Ευα? Η μήπως είναι βολική δικαιολογία οταν ο παράδεισος απέχει μίλια μακρυά?

Και γιατί παρακαλώ, γιατί? Απλά επειδή θελήσαμε να γευτούμε ενα μήλο? Εντάξει δεν είναι και σπουδαία η γεύση...μα η πρόκληση μιας δοκιμασίας πάντα είναι σπουδαία.
Κ αν δεν δοκιμάσεις την ανοστίκλα, πως είσαι σε θέση να γευτείς την νοστιμια? Η έστω να την διακρίνεις...
Την γεύση που κατακλιζει τον ουρανίσκο και παραλύει τις αισθήσεις...ναι αυτη, αυτή που μας κάνει να νιώθουμε ζωντανοί...και είμαστε έχοντας την πολυτέλεια της αναγνωρισιμότητας....

ας είναι καλά η Ευα...μας έμαθε να δοκιμάζουμε....
ας είναι καλά ο Αδάμ μας έμαθε να τολμάμε...
ας είναι καλά το φίδι μας έμαθε να αναγνωρίζουμε...
ας είναι καλά ο παράδεισος...γιατί ξέρουμε οτι κάπου υπάρχει.-