Μα μου΄χει λείψει....

Ωρες...ώρες είναι, οχι χρόνια...ώρες.
Ώρες που τρέχουν...και γω σκέφτομαι πόσα "σπίτια" εχω "εγκαταλείψει" μέχρι τώρα...Βλέπω μόνο αντικείμενα με κρυμμένες ιστορίες απο πίσω...αλλά κ αυτά δικά μου είναι...σε όλες τις κρυψώνες μου, αυτής της ζωής...εχω "αφημένες" αναμνήσεις πίσω απο άψυχα υποτίθεται αντικείμενα κ οταν βραδιάζει τα άψυχα γίνονται έμψυχα...χορεύουν στα μάτια μου μπροστά και το μόνο που μου προκαλούν είναι μια γλύκα στα μάτια...σπάνια αίσθηση...μαζί με την γλύκα έρχεται και η φυγή...ακαριαία αναρωτιέμαι αν υπάρχει χώρος που να μην εχω αφήσει κάτι...κάτι απο μένα...κ αν θα υπάρξει ποτέ κάτι για μένα...οχι απο μένα...για μένα...αναρωτιέμαι αν θα υπάρξει χώρος άψυχος για μένα...αν θα νιώσω ποτέ την ύπαρξη μου σε άψυχο χώρο..η σε άψυχο χορό...
Η καλύτερη ατάκα της ημέρας..."σταμάτα να δηλώνεις τις γνώσεις σου και την ικανότητα σου, την εμπιστοσύνη που εμπνέεις στους άλλους,κάνε οτι δεν ξέρεις...καλύτερα θα περνάς"
Σταμάτησα να μιλάω...και έκατσα να το σκεφτώ...αφου το κάνω με απέραντη ευχαρίστηση, πως θα μπορούσα να απαρνηθώ την ύπαρξη μου? πως θα μπορούσα να δηλώνω ανήξερη, ανήμπορη και απροστάτευτη ενώ όλο το είναι μου φωνάζει πως αντέχω κ άλλο βάρος...και το κάνω με ευχαρίστηση...αλλά είχε δίκιο η κυρία που με ήξερε μόλις 2 ώρες...
το κατάλαβε μάλλον γιατί έγερνα...
και επιστρέφω στο προηγούμενο θέμα...απο όπου κ αν φεύγουμε πάντα επιστρέφουμε σαν τους δολοφόνους στον τόπο του εγκλήματος...κ αυτο το μέρος είναι για όλους ίδιο...απο εκεί που ξεκινούν όλα...είναι σαν να μην εχει περάσει μια μέρα...αρχίζεις και παρασύρεσαι νομίζοντας πως όντως δεν πέρασε μια μέρα, αρκεί να περάσεις φευγαλέα απο κάποιον στημένο καθρέφτη...εκεί βλέπεις μια γυναίκα...λείπει πια..λείπει πια απο το βλέμμα αυτη η παιδική γλύκα...και λείπεις και συ μαζί...είσαι ότι έμεινε...ή ότι έγινες...και ότι έγινες οφείλεται σ΄αυτα που έζησες εκεί...
το δικό μου είναι στις αποχρώσεις του ξύλου μαζί με μεταλλικά στοιχεία...παράξενα αντικείμενα στολίζουν τα ράφια του γραφείου, απο μια άλλη εποχή...
και νιώθω θλίψη...μα μου΄χει λείψει, το κοριτσάκι αυτο...