overdose...λίγο ακόμη...

Λίγο ακόμη και μετά αυτο το blog θα κάνει καιρό να με ξαναδεί...υπομονή...
γιατί να μου πεις τα γράφω εδω? γιατί ξεφορτώνω μυαλό θέλει? είναι ο πιο καλός συνομιλητης...αφαντος και αθόρυβος όπως μου αρμόζει.
και τώρα παίζει το "αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα"...και γω σκέφτομαι πως δεν θα άλλαζα μόνο το χρώμα της θάλασσας...τελείωσε...και το επόμενο ξεκίνησε...μοναξιά μου όλα...
και ετσι είναι...μεγάλο πράγμα η επιλογή της...
κ όμως πολύ μεγάλο...
"τις νύχτες ντύνεσαι μικρός, κάποιον να ξεγελάσεις και ενα κακό που ήρθε χθες τρέχεις για να προφτάσεις"
μόναξιά μου όλα...μοναξιά μου...τίποτα....τελείωσε...και ξεκίνησε αυτο που με κάνει να τραγουδάω και να λικνίζομαι στα 50 τετραγωνικά του σαλονιού...μάλλον γι΄αυτο μου άρεσε αυτο το σπίτι...επειδή μπορώ να χορεύω άνετα...
"κάτι κυνηγώ σαν τον ναυαγό"
"Αυτή η νύχτα μένει αιώνες παγωμένη που δυο ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο"
"χάθηκα και γω καποια βραδιά"...
αυτο το τραγούδι μου τα "λέει" όλα...
τελείωσε...
"αγάπης φως της γης ταξίδια"
γιατί πάντα μου φεύγει ενα δάκρυ μόλις ακούω τον στίχο "στο φως του ήλιου θ΄ακουμπήσω, το καλοκαίρι να μυρίσω...μ΄ασπρο πανί θα ταξιδέψω, μικρό κορίτσι να σε κλέψω...όσο αγαπάω μένω πίσω κ όλο μ΄αφήνεις να σ΄αφήσω..................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................