Δεν εφταιξε η κρίση των 30...αν και θα ηθελα να το αιτιολογήσω ετσι, αφου όπως ειπαμε εγω τα λάθη μου εχω την ικανότητα να τα ωραιοποιώ...η ζωή μου λοιπόν ειχε αλλάξει...δεν ημουν ετοιμη να αντιμετωπίσω σε βάθος τις αλλαγές...τις ενιωθα μα και τις φοβόμουν ταυτόχρονα, σύγχιση...αυτο ειχα πάθει σύγχιση...ένιωθα οτι ειχα τον κόσμο ολο στα χέρια μου...μα δεν ειχα αποσαφηνίσει γιατί...γιατί ενιωθα ετσι...θεωρούσα πως απλά ειχα την επιλογή...ισως, δεν ξέρω για τοτε...προσπαθώ ακόμη να καταλάβω...πάντως ήξερα πως μπορούσα να φτιάξω την ζωή μου όπως την ονειρεύτηκα...εφταιγε και το γεγονός πως είχα κλειδώσει για καιρό οτι απορρέει η λέξη συναίσθημα....είχα βάλει λουκέτο! με κίνητρο την λογική όλοι είμαστε άρχοντες...στην περίπτωση της καρδιάς όμως τι γίνεται?
υπάρχει και συνέχεια....εχουμε μέλλον μέχρι να φτάσουμε στο σήμερα....εγω θα τα πω όλα..και δεν θέλω διάλογο...είναι αυστηρά μονόλογος...πρώτα θα μιλήσω και μετά μπορώ να δεχτώ οποιαδήποτε κριτική...
Κυριακή 26 Ιουλίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Σβήστηκαν όλα για να ξαναγραφτούν αν και όταν θα έχουν σημασία για σένα, γι` αυτά που εκφράζουν και όχι ως αντίβαρα "ισορροπίας"... Σ` αγαπώ. Και για κάποια πράγματα πονάω περισσότερο από σένα. Υποτίθεται ότι ξέρεις πως είναι...
Δημοσίευση σχολίου