Aκροβάτης…
Πέλματα στον αέρα…δάχτυλα ενωμένα…πόδια τεντωμένα…κινήσεις προσεκτικές, ισορροπημένες…έλεγχος του κέντρου βάρους…διαχείριση αναπνοής…εισπνέω, εκπνέω…ρυθμικά, διακριτικά…βλέμμα καρφωμένο μπροστά…όχι δεξιά, ούτε αριστερά και προπάντων όχι κάτω! Ποτέ στο κενό!
Περπατώ και σκέφτομαι…ποιο βάρος πρέπει να διαχειριστώ καλύτερα? Είναι το σώμα ή η ψυχή μου? Πολύ μεγάλη σιγουριά για το σώμα μου…περι ψυχής όμως? Μίλησε κανείς? Κ όμως πόσο νιώθω ότι συνδέονται…Πόσο νιώθω πως “καταπίνοντας” την ψυχή μου σε κάθε εισπνοή, σπρώχνοντας την εκεί που υπάρχει αυτό το μικρό κενό…ισορροπώ το σώμα μου…και συνεχίζω ακμαιότατη…με την σιγουριά του κενού…και τον βηματισμό του σώματος…αγνοώντας πάντα την σιγουριά του βήματος…Αψηφώντας πάντα το αποτέλεσμα την πτώσης…
Ψυχή και σώμα….Σώμα και ψυχή….
Μα όχι ετσι…δεν είναι σύνδεσμος αυτός! Άλλο είναι το μυστικό….αλλού είναι το κόλπο…
Μα εγω ετσι κυκλοφορώ….έτσι οπλοφορώ τον τελευταίο καιρό…ένα μικρό παραπάτημα, μου διαταράσσει την εικονική ισορροπία…και ξαναψάχνω την “μαγική” συνταγή….Ψυχή και σώμα…Σώμα και ψυχή….εξακολουθώ να το ψάχνω “περπατώντας” ….και από κάτω? ΚΕΝΟ!
Χωρίς κανένας ποτέ να έχει μιλήσει για σχοινί….
Ποιος είπε πως οι ακροβάτες πρέπει μονίμως να αιωρούντε?
Πέλματα στον αέρα…δάχτυλα ενωμένα…πόδια τεντωμένα…κινήσεις προσεκτικές, ισορροπημένες…έλεγχος του κέντρου βάρους…διαχείριση αναπνοής…εισπνέω, εκπνέω…ρυθμικά, διακριτικά…βλέμμα καρφωμένο μπροστά…όχι δεξιά, ούτε αριστερά και προπάντων όχι κάτω! Ποτέ στο κενό!
Περπατώ και σκέφτομαι…ποιο βάρος πρέπει να διαχειριστώ καλύτερα? Είναι το σώμα ή η ψυχή μου? Πολύ μεγάλη σιγουριά για το σώμα μου…περι ψυχής όμως? Μίλησε κανείς? Κ όμως πόσο νιώθω ότι συνδέονται…Πόσο νιώθω πως “καταπίνοντας” την ψυχή μου σε κάθε εισπνοή, σπρώχνοντας την εκεί που υπάρχει αυτό το μικρό κενό…ισορροπώ το σώμα μου…και συνεχίζω ακμαιότατη…με την σιγουριά του κενού…και τον βηματισμό του σώματος…αγνοώντας πάντα την σιγουριά του βήματος…Αψηφώντας πάντα το αποτέλεσμα την πτώσης…
Ψυχή και σώμα….Σώμα και ψυχή….
Μα όχι ετσι…δεν είναι σύνδεσμος αυτός! Άλλο είναι το μυστικό….αλλού είναι το κόλπο…
Μα εγω ετσι κυκλοφορώ….έτσι οπλοφορώ τον τελευταίο καιρό…ένα μικρό παραπάτημα, μου διαταράσσει την εικονική ισορροπία…και ξαναψάχνω την “μαγική” συνταγή….Ψυχή και σώμα…Σώμα και ψυχή….εξακολουθώ να το ψάχνω “περπατώντας” ….και από κάτω? ΚΕΝΟ!
Χωρίς κανένας ποτέ να έχει μιλήσει για σχοινί….
Ποιος είπε πως οι ακροβάτες πρέπει μονίμως να αιωρούντε?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου