Μία...

Μια στιγμή....Εκεί που υποθετικά ολα δουλεύουν σαν ρολόι...που ακούς τους χτύπους του ρολογιού και συμβαδίζεις με τον ρυθμό τους...που η καρδιά σου χτυπά μονότονα...τον χτύπο της καθημερινότητας...Εκείνη ακριβώς την στιγμή να δέχεσαι την ανατροπή σαν το γλυκό κρασί που απο τον ουρανίσκο σου ρέει στον λάρυγγα σου...
Μια γουλιά και να μουδιάζεις...να νιώθεις κάθε κύτταρο του κορμιού σου να αντιδρά...να γεύεσαι την κάθε του σταγόνα σαν να είναι η τελευταία...και να εύχεσαι να μην είναι!
Μία λέξη...Έρωτας...
Κόκκινος,γλυκός,οίνος...κλεισμένος στο κελάρι χρόνια! Ώριμος...Αναπάντεχα απροσδόκητος αλλά πάντα καλοδεχούμενος...Γνώριμος...Μεθυστικός...
Μια στιγμή! Θέλω να δω τι μου συμβαίνει...
Η τάξη...έγινε αταξία, το ρολόι μου χάλασε, η καρδιά μου χτυπά αλλιώς...πιο γρήγορα, πιο δυνατά, πιο ζωντανά...Αποσυντονίζομαι, είμαι αλλου...δεν λειτουργώ, η μάλλον δεν θέλω να λειτουργήσω...παρα μόνο μαζί σου. Μου λείπεις...κάθε στιγμή της ημέρας, της ζωής μου...Σε θέλω...κάθε λεπτό,κάθε νύχτα, παγώνω...κάθε εικόνα, κάθε σκέψη...δική σου,για σενα, σε ονειρεύομαι...κάθε βράδυ, είσαι εκει.
Μια στιγμή είναι αρκετή!
Μια τόσο δα στιγμούλα...ενα βλέμμα διάφανο! Θυμίζει το βλέμμα μου στον καθρέφτη αλλα δεν είναι...είναι το δικό σου...
Μια ματιά χρειάστηκε για να το καταλάβω...Μια ώρα για να το αποδεχτώ...Μια εβδομάδα για να το ομολογήσω...Μια αιωνιότητα για να στο εξηγώ...