Θύτης-Θύμα

Θύτης – Θύμα.

Πόσα "συνωνυμα" μπορεί να εχει αραγε μια λέξη?

Χωρισμός = Στεναχώρια
Χωρισμός = Πίκρα
Χωρισμός = Απογοήτευση
Χωρισμός = Ανασφάλεια
Χωρισμός = Λύτρωση
Χωρισμός = Απελεύθερωση
Χωρισμός = Ανακούφιση
Χωρισμός = Ελπίδα...

Και φυσικά πόσα είδη χωρισμού-αποχωρισμού...πολλά!

Θα αναφερθώ στον χωρισμό-"διαζύγιο"...

Ασχέτως με το αν ηταν επιλογή σου η του άλλου, τα συναισθήματα είναι πάντα ποικίλα...

Πρώτη περίπτωση...θύτης=υπαίτιος.
Αν είσαι "κρυφός" φυσικά, λειτουργείς και περιφέρεσαι σαν να είσαι ο μοναδικός, έξυπνος,παρτάκιας, διαχειριστής...Να είσαι φανερός δεν παίζει, γιατί αν έπαιζε δεν θα σε αποκαλούσα θύτη! χα! Σαν το ποντίκι λοιπόν που τρώει το τυράκι του με την ελπίδα πως δεν θα γραπωθεί ποτέ...ναι ξέρω είναι πολύ γλυκό το καθ΄ολους απαγορευμένο αλλα και πάλι...επιλογή σου δεν είναι φίλε μου? Εσυ το ορίζεις απαγορευμένο και κανένας άλλος...Και η φάκα κλείνει! Σε αντίθεση με το κακόμοιρο το ποντικάκι εχεις κ αλλες ευκαιρίες...δεν τελειώνει η ζωή εκεί! Γιατί ετσι είναι η ζωη...γεμάτη εναλλακτικές διαδρομές...τα συναισθήματα παραμένουν όμως ιδια...τρως την ήττα και αντί να αρπάξεις την ευκαιρία της λύτρωσης...της λύτρωσης που κάποιος άλλος επέλεξε για σενα...γιατί το κρυφό είναι και δειλό...Στεναχωριέσαι, λυπάσαι,αναπολείς,αρνείσαι,διεκδικείς,απαιτείς,ζητάς ευκαιρίες να εξιλεωθείς στα μάτια του ανθρώπου που απλά....εγραψες στ΄αρχίδια σου! Οχι ρε φίλε...παρτο αλλιώς σου λέω και ασε τις στραβοτιμόνιές...για το καλό σου...μάθε να ζεις όπως διατάζει η ψυχούλα σου...και οχι εκ του ασφαλούς...να΄σαι καλά.-


Δεύτερη περίπτωση...θύμα=διαχειριστής.
Δεν θα ασχοληθώ με την περίπτωση...που δεν θα το μάθεις ποτέ, είναι λυπηρό και στενάχωρο...
Λοιπόν...δυο επιλογές εχεις συνήθως...φεύγει η γη κάτω απο τα πόδια σου και οι "λύσεις" είναι δυο...1η κάνεις τον μαλάκα γιατί εμαθες να κολυμπάς στην χλιδή της ασφάλειας που σου παρέχει το φαινομενικά σταθερό...το καταπίνεις και συνεχίζεις ακάθεκτος με το μπαλάκι του πινγκ πονγκ μόνιμα καρφωμένο στο λαιμό σου...κ ομως αναπνέεις...2η αποκαλύπτεις την αλήθεια, το ομολογείς σε γνωστούς και φίλους και νιώθεις περήφανος απλά για την κατάθεση...εδω όμως κρύβεται παγίδα...αν το ομολογήσεις δεν παίζει δεύτερη ευκαιρία οχι με τον ίδιο άνθρωπο, είναι λάθος! Είναι λάθος να ξαναπροσπαθήσεις να ζήσεις με κάποιον που γούσταρες οταν τον κοιτάς να σηκώνεις λίγο το κεφάλι...δεν θα μπορείς να αντέξεις ούτε εσυ ούτε και ο ίδιος την θέα του γκρεμοτσακίσματος απο τον θρόνο του...
Κ όμως πάλι τα συναισθήματα είναι ιδια...επιλέγοντας την 1η περίπτωση...πάλι στεναχωριέσαι, λυπάσαι,αναπολείς,ευχεσαι να ηταν αλλιώς,μειονεκτείς,γεμίζεις ανασφάλειες...τς,τς,τς....
Πάρτο αλλιώς λέμε...ζήσε νιώθοντας περήφανος για την αλήθεια σου, για την αξία σου, μην ανησυχείς κάποιος θα βρεθεί να σε "αναγνωρίσει" και αν πάλι οχι...εχεις κάποιον...ΤΗΝ ΠΑΡΤΗ ΣΟΥ.


Αφιερωμένο στους τυχερούς που βίωσαν και τους δυο ρόλους.