
Γλυκό μου λάθος…
Ναι, ναι...
Εχουν και τα λάθη την ομορφιά τους...Πόσες φορές κοίταξες πίσω με νοσταλγία ενα λάθος? Εγω πολλές...και δεν θα πω το τετρημένο "δεν θα άλλαζα τίποτα" απλά θα πω πως χαίρομαι που το΄ζησα..
Πόνεσα, ξαφνιάστηκα, έμαθα απο αυτό...πως να μην το εκτιμώ?
Οταν ο πόνος υποχωρεί αφήνει πάντα γλύκα...
Αρκεί να είναι όλα συνειδητά...οχι, οχι, δεν θα επικαλεστώ το συνηθισμένο "θα παω κ ας μου βγεί και σε κακό" αυτο συνήθως το λέμε εκ των υστέρων...έτσι για να το παίξουμε ήρωες!
Πως γίνετε όμως αυτη η επιλογή του λάθους? η της λάθος δράσης-αντίδρασης? Το ελέγχεις η σε ελέγχει? Ή μήπως είναι ακαταμάχητη η έλξη του? Η απλά νομίζεις πως θα την σκαπουλάρεις την σωστή στιγμή?
Ναι αυτη η εκδοχή είναι αρκετά παρήγορη...αλλα επίσης ΛΑΘΟΣ!
Και τελικά με ποια κριτήρια το κρίνουμε? Λάθος για εμας? Λάθος για το προσωπικό μας όφελος, για την ψυχική μας υγεία, για τον αγέρωχο εγωισμό μας? ή λάθος για τον άλλο? Γιατί πάντα υπάρχει συμπρωταγωνιστής σε αυτο το έργο...Την δεύτερη περίπτωση συνήθως την στολίζουμε με τον τίτλο...τύψεις-ενοχές..
Αλλο ενα μεγάλο ερώτημα είναι το πότε? Πότε το αντιλαμβάνεσαι το λάθος? Πριν η αφού? Ή όποτε σε βολεύει? Και αν πριν, το αποφεύγεις? μπα...είναι γλυκά τα λάθη σας λέω! Μετα? Κάνεις την αυτοκριτική σου και αν είσαι το θύμα μαζεύεις τα κομμάτια σου...περνάει ο καιρός και το αναπολείς όλο γλύκα....το ξαναείπα...αν είσαι θύτης, το αποτέλεσμα είναι ίδιο, αφαιρέστε μόνο το σημείο με τα "κομμάτια" αν και...και ο θύτης αναπολεί το θύμα του...για άλλους λόγους φυσικά...μέχρι να βρεί το επόμενο...και πάει λέγοντας...αλυσιδωτές αντιδράσεις...χωρίς να μπορούμε να πούμε με ακρίβεια που ξεκινά και που σταματά αυτη η αλυσίδα...
Κάθε κρίκος της και μια αντίδραση...αλήθεια, εσυ που την έχεις? στο πόδι, στο χερι ή στο λαιμό?
Εγω την εχω αραδιάσει πάνω στο γραφείο και την κοιτάζω απ΄το πρωί....
Ώρες, ώρες νομίζω πως κάποιος κρίκος θα μου μιλήσει...με τις γρατζουνιές, με τα σημάδια, με τον τρόπο που αγκαλιάζει τον επόμενο? πάντως θα μου μιλήσει...θα μου υποδείξει...που βρίσκομαι άραγε?
Πρίν? αφού? η κατα την διάρκεια? Προλαβαίνω? Θύτης, θύμα? Θα γίνω? είμαι? θα σπάσω? Θα δείξει.....
Ναι, ναι...
Εχουν και τα λάθη την ομορφιά τους...Πόσες φορές κοίταξες πίσω με νοσταλγία ενα λάθος? Εγω πολλές...και δεν θα πω το τετρημένο "δεν θα άλλαζα τίποτα" απλά θα πω πως χαίρομαι που το΄ζησα..
Πόνεσα, ξαφνιάστηκα, έμαθα απο αυτό...πως να μην το εκτιμώ?
Οταν ο πόνος υποχωρεί αφήνει πάντα γλύκα...
Αρκεί να είναι όλα συνειδητά...οχι, οχι, δεν θα επικαλεστώ το συνηθισμένο "θα παω κ ας μου βγεί και σε κακό" αυτο συνήθως το λέμε εκ των υστέρων...έτσι για να το παίξουμε ήρωες!
Πως γίνετε όμως αυτη η επιλογή του λάθους? η της λάθος δράσης-αντίδρασης? Το ελέγχεις η σε ελέγχει? Ή μήπως είναι ακαταμάχητη η έλξη του? Η απλά νομίζεις πως θα την σκαπουλάρεις την σωστή στιγμή?
Ναι αυτη η εκδοχή είναι αρκετά παρήγορη...αλλα επίσης ΛΑΘΟΣ!
Και τελικά με ποια κριτήρια το κρίνουμε? Λάθος για εμας? Λάθος για το προσωπικό μας όφελος, για την ψυχική μας υγεία, για τον αγέρωχο εγωισμό μας? ή λάθος για τον άλλο? Γιατί πάντα υπάρχει συμπρωταγωνιστής σε αυτο το έργο...Την δεύτερη περίπτωση συνήθως την στολίζουμε με τον τίτλο...τύψεις-ενοχές..
Αλλο ενα μεγάλο ερώτημα είναι το πότε? Πότε το αντιλαμβάνεσαι το λάθος? Πριν η αφού? Ή όποτε σε βολεύει? Και αν πριν, το αποφεύγεις? μπα...είναι γλυκά τα λάθη σας λέω! Μετα? Κάνεις την αυτοκριτική σου και αν είσαι το θύμα μαζεύεις τα κομμάτια σου...περνάει ο καιρός και το αναπολείς όλο γλύκα....το ξαναείπα...αν είσαι θύτης, το αποτέλεσμα είναι ίδιο, αφαιρέστε μόνο το σημείο με τα "κομμάτια" αν και...και ο θύτης αναπολεί το θύμα του...για άλλους λόγους φυσικά...μέχρι να βρεί το επόμενο...και πάει λέγοντας...αλυσιδωτές αντιδράσεις...χωρίς να μπορούμε να πούμε με ακρίβεια που ξεκινά και που σταματά αυτη η αλυσίδα...
Κάθε κρίκος της και μια αντίδραση...αλήθεια, εσυ που την έχεις? στο πόδι, στο χερι ή στο λαιμό?
Εγω την εχω αραδιάσει πάνω στο γραφείο και την κοιτάζω απ΄το πρωί....
Ώρες, ώρες νομίζω πως κάποιος κρίκος θα μου μιλήσει...με τις γρατζουνιές, με τα σημάδια, με τον τρόπο που αγκαλιάζει τον επόμενο? πάντως θα μου μιλήσει...θα μου υποδείξει...που βρίσκομαι άραγε?
Πρίν? αφού? η κατα την διάρκεια? Προλαβαίνω? Θύτης, θύμα? Θα γίνω? είμαι? θα σπάσω? Θα δείξει.....
2 σχόλια:
Μάλλον αξίζει τον κόπο...να εχεις βιώσει και τους δυο ρόλους, ετσι δεν ειναι?
Στην ζωή έρχοντε πολλοί ρόλοι και προσπερνάνε περισσότεροι. Μην αλάξεις ποτέ αυτό που πραγματικά έχεις μάθει να ερμηνεύεις.
Δημοσίευση σχολίου